2010-11-15 16:56:49
Kodėl mirtis pasirenka gyventi troškusį žmogų, o ne gyvenimą it votis ant savo kūno kenčiančią žmogystą iš sąvartynų? Kodėl mes apskritai taip mažai kalbame apie išėjimą – na, kokius tris kartus per metus: per Vėlines ir išgirdę apie garsių žmonių mirtį?
Ar ne dėl to pasitinkame ją nepasirengę – nežinodami, ką daryti išgirdus paskutinį artimo žmogaus atodūsį? Ar ne dėl to taip sunkiai parodome užuojautą – vieni ignoruoja lyg mirtis būtų koks vienadienis nemalonumas, apie kurį geriausia nekalbėti, kiti blaškosi tarp bandymo pravirkti per sveti